Olijf

Gebruikte delen:
Vrucht, olie.

Eigenschappen:
Verzachtend, weekmakend, laxerend, rijk aan nutriënten.

Olijfbomen worden in Europa al sedert lang voor 2500 v.C. gecultiveerd. Olijfolie-amforen zijn gevonden op historische plaatsen als citadel te Mycene, het paleis van Homerus' Agamemnon. In het oude Egypte werd de olie in lampen gebrand en bij het koken gebruikt en vormde ze de basis van reukoliën. Er is echter wel weinig bewijs dat ze ook medicinaal werd gebruikt. Bij de Grieken was de olijf een attribuut van de godin Athena, een symbool van wijsheid.
Olijfolie wordt culinair nog steeds geprezen. Tegenwoordig weten we dat ze oleïne (een enkelvoudig onverzadigd vetzuur) en wat cis-linolzuur bevat en zodoende een goede bron van essentiële vetzuren is en een stuk gezonder dan de verzadigde vetten van boter en dierlijke producten. De olie kan in de dosis van een theelepel genomen worden bij constipatie of voor het behandelen van draadwormen bij kinderen.
Ze helpt ook de maagexcretie te verminderen doordat ze een laagje op de maagwand aanbrengt en kan zodoende ideaal zijn bij maagzweren, terwijl aan een dagelijkse dessertlepel olie een beschermende werking tegen atherosclerose wordt toegeschreven.
De laatste jaren heeft ze haar opwachting gemaakt in anticandidadiëten en wordt ze, mede door haar antioxidante eigenschappen, door velen ook aanbevolen in de moeilijke strijd tegen kanker en het verouderen.
Traditioneel masseerde men de schedel met olijfolie tegen roos en voor het verbeteren van de haarkwaliteit. Daarnaast is ze als smeerseltjes tegen reumatiek gebruikt: de olie is een veelgebruikt bestanddeel in volkszalven tegen spierpijn en verstuikingen. Het doorslikken van enkele olijfpitten zou zelfs rugpijn binnen luttele uren verminderen.
De bladeren worden ook medicinaal gebruikt. Bekend is dat ze de bloedsuikerspiegel en – zo bleek uit Frans onderzoek in de jaren dertig – de bloeddruk verlagen. Ze hebben een krampwerende en urinedrijvende werking en stimuleren daarnaast de galstroom. Thee van olijfbladeren kan probaat zijn voor het verlagen van een matig hoge bloeddruk en wordt in mediterrane landen gebruikt tegen infecties van de urinewegen. De bladeren zijn wel vrij taai en moeten daarom gedurende minstens twintig minuten trekken.